Elinde sevda yüklü bavulun
Dudaklarının mührünü bozan o iki kelime
Ayrılık vakti
Oysa şafak bile hazır değildi bu sessiz gidişine
Gün doğmamıştı henüz yüreğimize
Alaca karanlıkta
Benliğimi kaplamıştı sensizlik korkusu
Trenin düdüğüyle irkildik ikimizde
Gitme diyemeden
Sus dedi gözlerin
Neden sonra sarsıldı tren
Zalim tekerlekler dönerken
Hüzün akıyordu gözlerimden
@Hakan Barut