elisa
Dünyanın en büyük elması olan Koh-i-Noor, Kraliçe II. Elizabeth’in ölümünün ardından tartışmalara yol açmaya devam ediyor. İnkar edilemeyecek kadar çarpıcı ve ender bulunan benzersiz bir elmas olmasına rağmen, bazılarının gözünde bu yumurta büyüklüğündeki elmas, kan dökülmesinin, çalınan tarihin ve sömürgeciliğin dehşetinin güçlü bir sembolü haline geldi.
105.6 karatlık pırlanta şu anda sadece 2.800 diğer küçük pırlantanın yanı sıra Kraliçe Anne Kraliçe Elizabeth’in tacının merkezinde yer alıyor . Bu taç Kraliçe II. Elizabeth’in annesine aitti ve Kraliçe II. Elizabeth tarafından hiç giyilmedi.
Bu ayın başlarında ölümünün ardından, Koh-i-Noor’un mülkiyeti konusundaki tartışmalar yeniden alevlendi. Kraliçe Anne’nin tacı – ve devasa elmas – Kraliçe Consort Camilla tarafından miras alınıyor ve onu kocası Kral Charles III’ün taç giyme töreni için giymesi bekleniyor.
Ancak herkes bunun adil olduğuna inanmıyor. Yıllar içinde Hindistan , Pakistan ve hatta Afganistan’daki Taliban bile elmasın sahibi olduğunu iddia etti. Şimdi, Kraliçe’nin vefatının ardından, Hindistan alt kıtasından birçok insan , elmasın anavatanına iade edilmesini istiyor.
Koh-i-Noor’un Tarihi
Koh-i-Noor’un tarihi gizem ve efsaneyle örtülüdür, ancak muhtemelen ilk olarak şu anda Hindistan olan bir yerde ortaya çıkarıldığını biliyoruz. Bazıları elmastan Sanskritçe ve Mezopotamya metinlerinde MÖ 3200 gibi erken bir tarihte bahsedildiğini düşünüyor, ancak bu hiçbir zaman kanıtlanmadı.
Ayrıca, tanrıların bile güzelliğinden etkilendiğine dair bir Hindu inancı var. Yani hikaye , “sadece Tanrı ya da bir kadın cezasız bir şekilde giyebilir” diye devam ediyor. Onu takan herhangi bir erkeğin, bir ömür boyu kötü şanstan muzdarip olacağı söylenir.
Çoğu bilim adamı, elmasın 1304 yılına kadar Hindistan alt kıtasında Delhi Sultanlığı’na hükmeden Khalji hanedanının imparatoru Alauddin Khalji’nin elinde olduğu konusunda hemfikirdir. Elmas’ın, 1304’te güney Hindistan krallıklarını istilası sırasında elde ettiği söylenir.
Elmasın doğrulanabilir en eski kaynağı Hindistan’daki Babür İmparatorluğu’ndan Şah Jahan’dan geliyor. 1730’larda Kuzey Hindistan, İran Şahı İmparator Nadir Şah’ın ordusu tarafından işgal edildi. Nadir Şah’ın, imparatorluk Tavuskuşu Tahtı ve Koh-i-Noor da dahil olmak üzere Babür İmparatorluğu’nun zenginliğinin çoğunu yağmaladığını iddia etti. Elması Farsça’da “Işık Dağı” anlamına gelen Koh-i-Noor olarak adlandırdığı düşünülmektedir.
Nadir Şah öldükten ve imparatorluğu çöktükten yıllar sonra, torunu elması, çok ihtiyaç duyduğu desteği kazanmak amacıyla Afgan İmparatorluğu’nun kurucusu Ahmed Şah Durrani’ye verdi. Torunu Shuja Shah Durrani daha sonra Hindistan’da bir kaçak olduğunda taşı Sih hükümdarı Ranjit Singh’e teslim etmek zorunda kaldı. Bu sıralarda, Koh-i-Noor’un pazılarına bağlı parlak bir muska olarak giyildiği düşünülüyordu .
1849’da İngiliz Doğu Hindistan Şirketi, İkinci Anglo-Sih Savaşı’nı kazandı ve Pencap Krallığı, büyük elmas gibi İngiliz kontrolüne alındı.1850’de Buckingham Sarayı’nda Kraliçe Victoria’ya sunuldu.
Kendi gözlerinizle görmek isterseniz, Tower of London’a gitmeniz ve mücevherli tacın bir camın arkasından görülebileceği yaklaşık 30 sterlinlik bir giriş ücreti ödemeniz gerekecek.
Artık post-kolonyal çağda yaşıyoruz. İkinci Dünya Savaşı’nın sona ermesinden bu yana, İngiltere ve diğer Avrupa ülkeleri, eski sömürgelerinin çoğuna bağımsızlıklarını geri verdi. Bununla birlikte, Britanya İmparatorluğu’nun akıbeti hala devam ediyor – ve birçokları için Koh-i-Noor, mirasının acı verici bir hatırlatıcısı olarak duruyor.
