Erken doğabilseydi,
ölümün uykusundan güneş,
gün ışığında ruhum,
zamanın tükenmez gözyaşlarıyla
kalbini sorgulardı.
Kalbine özgürlüğünü sunardım.
Kalbini, kalbime tutsak edemezdim.
Orada,
acele düşlerde yüzünü görebilmek bile,
sırlarla dolu düşünce çerçeveni
anımsatıyor uykusuzluğuma.
Dileyemem.
Biliyorsun, söz bile edemem.
Hayatının akışından,
bir yol da kendime çizemem.
@Erhan DEMİREL
Harika bir şiir. Yüreğine sağlık.