in

Ahtapot Yalnızlığı (E.K. dostuma ithafen-34 FF …)

Her iki kolumla
Sarsam bir kişiyi
Eder dört kişi!
Sekiz kolum var da
Kendimi sarar sekizi!
Bu yalnızlığım;
Ahtapot yalnızlığım,
Ağlasam
Silemem gözyaşımı;
Sekiz kolumla
Kendimi boğazlarım!
Deniz bile korkar benden;
Uskumru benden uzak,
Lüfer bana bakmaz,
Derinlerde ben;
Benim içimde koca bir yalnızlık!
Sekiz kolum var benim,
Sekizi de kesik,
Kanı karışır her bir kolumun kanı
Öteki kolumun kanına!
Kan,
Yaşıma karışır
Tuzlu bir yalnızlıkla!
(Not: Metafor kötü gelebilir; ama sen bir tanesin DOSTUM!) 🙂
 
 
@Turgay DAĞ
 
 

Ne düşünüyorsun?

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Çölistandaki Yüz Bin Ebu Hasan’ın Kelamıdır

Ben Leylai Bir Mecnun