Hakan Barut
parasızlığın allahını yaşadım zamanında;
ama bir an bile mutsuzluğa, umutsuzluğa kapılmadım!
aşksızlık desen,
ömrümün büyük bir bölümü öyle geçti zaten;
yine de yüreğimden sevda ritmi,
aklımdan sevmek eylemi eksik olmadı hiçbir zaman!
ihanetin en ağırını gördüm;
işkencenin daniskasını!
tehditler diz boyu;
küfürler ana avrat götüren cinsten…
ne boyun eğdim
ne de ideolojimden vazgeçtim!
ölümlerle çok eksildim
ama ben doğumlarla çoğalmaya odaklandım!
inancımı çatır çatır yaşamaktan geri durmadım katiyen;
ali’ye olan aşkımı bilmeyeni
mutlaka bildirdim
ve takiyye denilen zavallılığı her daim ayaklarımın altında çiğnedim!
ardımca iftiralık laflar sarf edenin dilini söktüm bilincimle!
anlayacağın,
maddiyatta zengin olamasam da ömrümce,
maneviyatın doruklarında gezdim durdum hep
ve hiçbir tipi
hiçbir sağanak,
hiçbir deprem al aşağı edemedi beni!
gücüm yüreğimdendir;
yüreğim bilincimle bilenir!
@Turgay DAĞ
