Sonsuz Acının Sonu Gelmeyen Şiiri

Yönlerimiz zıt,
Yüreklerimiz tektir artık!

Cancağızım,
Oysa biz
Yer ile göğü
Bir eksende bir etmek arzusu ile çıkmıştık yola!

Ahhhh Canımıniçi ah!
Şifresi henüz çözülmemiş acılardır şimdi ruhlarımıza hükmeden!
Cennet imgesidir tek umudumuz
Ve birbirimize kavuşmak hayalimiz!

Ama Cantanem,
Mistik bir umut,
Eksik bırakıyor yine de somut yanımızı!
Soyut da olsa
Ağır bir yük gibi
Ensemizi tırmalıyor
Karşıt yönlerimizin ölüm yanı!

Aynı enkaz altından çıkarılmıştık oysa
Ve aynı sevinç çığlıkları ile kucaklanmıştı bedenlerimiz!

Ahhh Canımıncansızcanı ah!
Ben, duvarları çatlamış bir hastane odasında,
Sen ise çivileri çakılmış bir tahta kumbarada
-İçinde ancak acılarımı biriktirebileceğim bir kumbarada-
Birbirine değmeden geçen iki nefes gibi
-Nefesin, ne acıdır artık senin ahhh-
Ayrı iki yönde
Sen cennet yolunda
Ben içsel cehennemimde
Somut bir karanlık ağırlığında
Soyut bir var olmak bilmecesinde…

Durmak bilmeyen bir sarsıntı ki
Ahhh Cansızcanım ahhh,
Artık sözlerim de bir zelzele imgeselliğinde!

-17 Ağustos 1999 ACIZEDELERİNE-